“จะว่าไป ชั้นเริ่มจะอยากรู้แล้วสิว่าลีลาแกมันดียังไง ทำไมไอ้เด็กนั่นมันถึงได้ติดแกขนาดนี้ ถ้าชั้นจะขอทับรอยไอ้เด็กนั่นซักคืนคงไม่ว่ากันนะ นัมอูฮยอน หึ”
จบคำร่างหนาก็ฉกริมฝีปากลงไปบดจูบกลีบปากบาง ลิ้นร้อนดุนดันก่อนจะสอดแทรกเข้าไปเกาะเกี่ยวไล่ต้อนลิ้นเล็ก
แต่เจ้าตัวก็พยายามใช้ฟันเป็นกำแพง ไม่ให้อีกฝ่ายได้ทำตามใจตนเอง ซองกยูถอนจูบออกก่อนจะบีบคางอูฮยอนไว้แน่น
จนอีกฝ่ายทนเจ็บไม่ไหวต้องเปิดปากออกมาเป็นโอกาสให้ซองกยูได้ส่งลิ้นร้อนเข้าไปสำรวจในโพรงปากหวานอีกครั้ง
มือเรียวเอื้อมลงไปปลดผ้าขนหนูลูบไล้วนปัดป่ายไปมาตรงโคนขาด้านในอย่างแกล้งๆ ร่างบางขนลกซู่ไปทั้งตัวพยายามขยับหนีการรุกราน
แต่เพราะยังบอบช้ำจากการโดนไอ้สองแฝดทำร้ายร่างกายทำให้ไม่สามารถปัดป้องได้อย่างที่ใจคิด
ร่างหนาจูบไล่ลงมาจนถึงยอดอกสีหวานลิ้นร้อนไม่รอช้าเข้าครอบครองที่ยอดอกของอีกคนทันที
“อ๊ะ อื้อ ฮยอง หยุดเถอะครับ อ่ะ”
อูฮยอนร้องขอพลางใช้สายตาอ้อนวอนแต่กลับกลายเป็นการกระตุ้นอารมณ์ดิบของร่างหนาโดยไม่รู้ตัว
“อ๊ะ ฮยอง อย่าจับ ฮะ อ่ะ นะ แฮ่ก อื้อ”
ร่างบางบิดกายหนีขึ้นมาทันทีที่มือเรียวสวยของอีกคนเลื่อนไปกอบกุมแกนกายเล็กก่อนจะขยับมือช้าๆปลุกปั่นอารมณ์เสียวซ่านให้ร่างบาง
อดไม่ไหวจนต้องครางเสียงหวานหูออกมาไม่หยุดสร้างความพึงพอใจให้แก่ร่างสูงเป็นอย่างมาก
ตอนนี้ร่างหนาปล่อยมือของอูฮยอนให้เป็นอิสระแล้วเพราะดูท่าทางคนที่อยู่ใต้ร่างคงไร้เรี่ยวแรงที่จะขัดขืนเขาเป็นแน่
ริมฝีปากหนายังคงทำหน้าที่ไล่เก็บเกี่ยวความหอมหวานบนร่างกายของคนตัวเล็กพร้อมสร้างรอยรักสีกุหลาบในทุกๆที่ที่ลิ้นร้อนลากผ่าน
ก่อนจะลุกขึ้นมาถอดเสื้อผ้าของตนออกเพื่อให้เหลือเพียงร่างกายเปลือยเปล่าเทียบเท่ากับร่างบาง ทันทีที่ขึ้นมาบนเตียงก็จับตัวอีกคนพลิกคว่ำ
จนใบหน้าจมหายไปกับที่นอน แขนสองข้างดึงรั้งเอวบางเข้ามาแนบชิดก่อนจะจับแกนกายใหญ่จ่อที่ปากทางแล้วดันเข้าไปทันทีโดยไม่มีการเบิกทาง
“อ๊ะ เจ็บ ฮือ ฮยอง ผมเจ็บ เอามันออกไปที ฮือ อ” ร่างบางสะดุ้งสุดตัวทันทีที่ซองกยูดันแกนกายของตนเข้าไปจนมิดด้าม
“อ่า า า แน่นชิบ นี่ขนาดเพิ่งไปเอากับไอ้เด็กนั่นมานะเนี่ย ฮึบ อึ่ก อ่า ฮู่ว” ซองกยูหยุดค้างในท่านั้นและโน้มตัวลงไปพรมจูบหลังเนียนสวย
ขบกัดจนเกิดรอยทั่วแผ่นหลังมือข้างหนึ่งขยำหน้าอกแบนราบของร่างบางอย่างเมามันส์ ส่วนอีกข้างก็ไม่ปล่อยให้ว่างงาน
เอื้อมลงไปกอบกุมแกนกายเล็กน่ารักพลางชักเข้าออกรัวเร็ว ก่อนจะกดปิดที่ส่วนปลายซึ่งมีน้ำปริ่มเอาไว้ ร่างบางผงกหัวขึ้นมาแล้วร้องขอคนบนร่างอย่างทรมาน
“ฮยองฮะ ช่วยผมที ผมไม่ไหวแล้ว แฮ่ก ปลดปล่อยผมที อื้อ อ”
ร่างบางน้ำตาคลอเอ่ยปากขอร่างสูงเมื่อแกนกายที่ไม่ได้รับการปลดปล่อยสร้างความทรมานให้แก่ตนเองจนแทบขาดใจ
“แกนี่มันโคตรร่านเลยว่ะ อยากมากจนถึงกับร้องขอชั้นเชียว หึ น่าสมเพช เอาล่ะ ชั้นจะยอมช่วยแกก็ได้
สงสารหรอกนะกลัวแกกักเก็บความร่านไม่ไหวไปลากคนสวน คนขับรถมาช่วยบำบัดความใคร่ให้ได้อับอายชาวบ้าน อึก อ่า”
ร่างสูงขยับมือที่กุมแกนกายเล็กรัวเร็วพร้อมกระแทกกายเข้าออกอย่างรุนแรงจนตัวของอูฮยอนสั่นไปทั้งร่าง
“อ๊า ตรงนั้นมัน...อื้มมมม” อูฮยอนส่ายหัวพลางกัดหมอนแน่นเมื่อโดนรุกล้ำตรงช่องทางลึกเกินไป
เลือดไหลซึมลงมาตามขาเนื่องจากช่องทางสีสวยไม่เคยโดนผู้ใดรุกล้ำมาก่อน
“หืมม ตรงนี้หรอ...อ่า อ๊ะ อืม”เสียงทุ้มต่ำครางอยู่ข้างหูร่างบาง ปากหนาไล่พรมจูบตรงท้ายทอย ช่วงล่างกระแทกไม่ยั้ง
เสียงครางด้วยความเจ็บปนเสียวของร่างบางดังลั่น คล้าคลอไปกับเสียงหนั่นเนื้อกระทบกันฟังแล้ววาบหวาม
“แฮ่ก อ่ะ อ๊า ผมจะ..จะ..ไม่ไหวแล้ว อ๊า” ร่างบางหวีดร้องสุดเสียงก่อนจะปลดปล่อยออกมาเต็มมือร่างหนาและบางส่วนกระเซ็นลงบนที่นอน
ก่อนจะสลบไปทันทีด้วยความอ่อนเพลีย ไม่นานซองกยูก็ปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเข้าไปในช่องทางสีหวานตามร่างบางไปติดๆ
ร่างหนากระแทกเน้นย้ำอีก2-3ทีจะถอนกายออกมา ทันทีที่เห็นเลือดไหลย้อยปะปนกับน้ำรักเอ่อล้นออกมาจากช่องทางนั้น
เขาก็รู้ได้ทันทีว่าคนตัวเล็กที่สลบไปแล้วบริสุทธิ์มากเพียงใด พลันความรู้สึกผิดก็โถมเข้ามาในจิตใจของซองกยูแต่ก็มีเพียงแว้บเดียวเท่านั้น
ร่างหนาลุกขึ้นไปอาบน้ำชำระร่างกายใหม่อีกรอบ ก่อนจะแต่งตัวและกลับมานอนอีกฝั่งของเตียงโดยที่ไม่ได้สนใจใยดีคนที่สลบลงไปก่อนหน้านี้เลย
********************
กลับไปเม้นด้วยนะครับ *กราบกราน*
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น